هذیوش یا سریشوک (Srishok) نخستین گاو آفریده شده در هزاره ابتدایی آفرینش هستی است. اهورامزدا آسمان را به شکل یک پوسته سخت به دور زمین (که فرمی گرد اما تخت، شبیه به یک بشقاب داشت) میآفریند و آن را با آب پر میسازد. سطح زمین را با گیاهان پوشانیده و سپس هذیوش را به شکل گاوی سفید و درخشان بسان ماه، خلق میکند.
توجه اهریمن یا اَنگرَهمَینو (Angra Mainyu) به این گاو درخشان و زیبا جلب میشود و همانطور که در داستان آفرینش هستی گفتیم اهریمن موفق به نابود کردن هذیوش میگردد اما روح او به ماه رفته و در آنجا به خواست پروردگار دوباره پاک و منزه شده و از روح او تمام حیوانات به وجود میآیند.
هذیوش اولین موجود زندهای است که اهورامزدا خلق میکند و از همین روی برای ایرانیان باستان بسیار مورد احترام و ارزمند محسوب میشود. در داستانهای اساطیری همچنین اشاره میشود که زمانیکه با حمله اهریمن بر زمین پیش از آفرینش انسان، زمین به لرزه درآمده و کوهها از دل آن بیرون میآیند و آب اقیانوس را میشکافند و هفت کشور (قاره) ایجاد میکنند که سفر به این کشورها تنها بر پشت هذیوش ممکن است.
همانطور که در داستان تهمورث گفتیم، مردم بر پشت هذیوش بودند آتشدان آتش مقدس آنان بر دریا میافتد و به جای آن سه آتش بزرگ اساطیر ایران (آتشهای مقدس، آذرگشنسب، آذرفرنبغ و آذر برزین مهر – که در مقاله عناصر مقدس و شرور در اساطیر ایران به بررسی آنها خواهیم پرداخت) روشن میگردند که با درخشش و روشنایی خود راه را برای عبور مردم روشن میسازند.
موجود اساطیری دیگری به نام گوپتشاه که نیمی انسان و نیمی گاو توصیف شده است موظف است تا زمان پیروزی سوشیانت از هذیوش مراقبت کند تا با به پایان رسیدن آخرین دوره دوازده هزارساله (آخرین فَرَشگَرد) این گاو مقدس توسط اهورامزدا قربانی گردد و به تمام موجودات عمری بیپایان در شادی و سلامت عطا کند.